Nooit, maar dan ook nooit, hadden we kunnen vermoeden dat Barbie uit Oh Oh Cherso haar eigen realityserie zou krijgen. En dan ook nog ééntje waarin ze zwanger is, een verloofde heeft en haar bruiloft regelt. Vanavond is de eerste aflevering van Barbie’s Bruiloft op de buis en de vraag is of we na afloop willen lachen of huilen …
Ideale man
Maar voordat we het vergeten: Barbie is natuurlijk énorm blij met haar verloofde. ‘Mijn ideale man moet iemand uit Den Haag of Scheveningen zijn en is een anabool,’ hoorde we haar al eerder zeggen in Oh Oh Cherso. Nou, dat is gelukt. ‘Hij is lekker breed. En zonnebankbruin. En lekker geil.’ En dat is Michael. De beste man is trouwens ook blij met Barbie. ‘Mijn ideale vrouw is blond. Pornoblond. Grote tieten. Plastic fantastic. Gewoon Samantha zeg maar.’
En intussen zagen we hoe Barbie annex Samantha nog maar eens een spuit met anabolen in de kont van Michael duwde. Echte liefde, anabolenliefde.
Dan te bedenken dat hun liefde ‘pas een jaar geleje is overgeslagen op een restaurantje. Tijdens het wokken.’ Dat beaamde ook Barbie’s schoonzus, Priscilla. ‘Ze is meteen blijven slapen en nooit meer weggegaan. Maar hij heeft mij nooit gevraagd aan mij: wat vind je van d’r?’ Oh, had dat gemoeten dan? Voelden we hier al een stiekeme frictie tussen Samantha en Priscilla? Maar misschien wist Michael er ook niets meer van. ‘Toen is eigenlijk de vlam overgeslagen. Met een Tequilaatje.’
Huwelijksaanzoek
En voor je het weet ben je in Parijs en vraag je wellicht na tien Tequila onder de Eiffeltoren aan Barbie of ze met je wil trouwen. Volgens Barbie’s neef Bram logisch dat Barbie ja zei. ‘Als we eenmaal iemand goed kennen, zijn wij misschien binnen een jaar getrouwd. Dat is waar wij vandaan komen, misschien heel normaal. Dat is misschien niet zo buiten Den Haag, maar voor ons is dat heel normaal.’
Michael hield er een andere visie op na. ‘Ik dacht, laat ik ‘ns effe gek doen en ze zei ja.’ Tot grote tevredenheid van Barbie. ‘Yes, nu heb ik ‘m eindelijk. Na al die jaren.’ Want ja, iedereen kent iedereen op Scheveningen. Zo woont de halve familie van Barbie gewoon bij haar in de straat. Toch mooi dat de nieuwe generatie daar ook weer geboren wordt.
Schoonmaaktic
Al gaat die zwangerschap niet zonder slag of stoot voor Barbie. Het arme kind hangt namelijk meer boven de pot dan ernaast. En nee, dat komt niet door de drank. Dat mag niet meer sinds ze zwanger is. En wat doe je dan? Dan ga je schoonmaken. Al is het alleen maar om je extensions te verwijderen. ‘Even mijn haar opzuigen,’ noemt Barbie dat. Kan ook makkelijk, want ze maken vier keer per dag schoon. ‘Ja, het echt heel erg.’
Ja, en het is ook best erg dat je dan blijkbaar ook echt geen leven hebt, want echtgenoot Michael doet vrolijk mee. Is namelijk een half wijf. ‘Ik kan niet tegen rommel. Iedere dag moet ik de kasten afnemen. Volgens mij heb ik een schoonmaaktic.’ Maar dat was nog niet het ergste. ‘Onlangs heb ik zwarte vloerbedekking genomen en ik heb echt spijt dat ik dat genomen heb, want gewoon drie, vier keer per dag staan we te stofzuigen.’
Zwanger
Kunnen ze na afloop met z’n tweeën op de bank hangen. ‘Ik ben misselijk zeg,’ riep Barbie natuurlijk weer. ‘Ben je alweer misselijk? Jij hebt ook altijd wat. Dan ga je zeker weer spugen dadelijk. Lekker dan.’ En voila, daar vertrok Barbie weer naar de wc. Heel logisch vond Barbie dit allemaal. ‘Bij Michael was het meteen raak. Die neukt me en ik was meteen zwanger.’ Om er vervolgens weer meteen op los te kotsen.
Maar dat Barbie zwanger en misselijk is en daarna nog bloedneuzen krijgt ook (waarom weten we dit), viel te verwachten. ‘Ik had al zo’n voorgevoel,’ wist Barbie ons te vertellen. ‘Ik ben een beetje paranormaal begaafd.’ Nee Barbie, je méént het. ‘Ik kreeg in één keer zo’n voorgevoel dat ik een zwangerschapstest moest doen.’ Ja, en toen was het raak. Inderdaad Barbie, je bent de enige op deze aardbol die dat ooit gehad heeft. Wat een enorm paranormaal begaafd wonder ben je ook.
Gelukkig maar ‘dat ze dag en nacht vitaminen zuipt en dat het lichaam dat nie gewend is.’ Weten we meteen waardoor dat kotsen en die bloedneuzen veroorzaakt worden.
Anabolenjongens
Geen wonder dat Michael wel een beetje afleiding kon gebruiken. En die kwam in de vorm van sportmaat en vriend Peet. Michael was zuinig op ‘m. ‘Echte vrienden heb je nie altijd, zeg ik maar zo.’ En dus vroeg Michael tussen neus en lippen door aan Peet in de keuken of hij zijn getuige wilde zijn. Peet leek er niet echt warm voor te lopen. Meneer hield zich meer bezig met de anabolenspuit die geprepareerd moest worden. Een ‘ja toch, hele eer’ kon er nog net vanaf. ‘Maar gaat het goed komen dan?’ vroeg Michael nog. Peet lachte nu. ‘Dat weet je nooit.’
En nu maar hopen dat Peet ‘z’n eigen inzet voor de bruiloft.’
Gelukkig toonde Peet meer enthousiasme tijdens het spuiten van de anabolen. En dat is volstrekt normaal in de wereld der anabolenjongens. ‘Het is toch een stukje hulp bij het trainen,’ liet Michael aan ons weten. ‘Een keer in de twee weken tot de zomer neem ik een prikje.’ Want god verhoede dat Michael al dertig is. Misschien moeten ze spuiten prepareren tijdens de huwelijksceremonie, dan weet Michael zeker dat Peet op komt dagen.
Barbie was in ieder geval enorm blij met haar anabool. ‘Michael is een anabool, maar meestal zijn die anabolen van die playertjes, maar Michael is geen player.’ Ik zei toch al dat het echte liefde was?
Onderhoudsbeurt
Maar dan mocht Michael zich wel uitsloven in de sportschool (‘het is voor mij toch een stukje invulling van me dag’), ook Barbie moet veel tijd en geld steken in de dagelijkse uiterlijke verzorging. ‘Mijn wimpers zijn nep. Mijn haar is nep. Mijn tieten zijn nep. Een en al plastic fantastic!’ For your information, ook de wenkbrauwen zijn nep. En laten die nou net een onderhoudsbeurt nodig hebben.
Michael was opgelucht dat Barbie daar zoveel moeite in stak. ‘Zit een keer een nagel nie goed, dan reageert ze het toch op mijn af. Zit haar haar niet goed, dan reageert ze het op mijn af. Dus het is eigenlijk nie alleen belangrijk voor haar, maar ook belangrijk voor mij. Dan heb ik tenminste een beetje een leven thuis.’
En Barbie was nog wel wat tijd kwijt aan dat onderhoud. Om de drie maanden nieuwe extensions, om de twee weken nieuwe wimpers en nagels opvullen om de drie weken. En dan waren we ook nog bijna de wenkbrauwen bijna vergeten. Die laat ze namelijk tatoeëren. ‘Ja, dat blijft lekker lang zitten. Hoef je geen make-up meer op te doen,’ verklaarde ze zich nader. De reden voor dit nobele doel? ‘Normaal teken ik ze altijd, maar ja – dat vind ik zo goedkoop.’
Dat was het moment dat ik van het lachen bijna de bank afrolde.
Gelukkig hadden we daar nog Barbie’s kleine keffertje die ons met z’n geblaf iedereen bij de les hield. ‘Kappen nou jij. Anders gooi ik je echt op een kinderboerderij. Wat een kutbeest zeg.’ Gelukkig maar dat de tatoeëerder – eh- schoonheidsspecialiste snel vroeg of Barbie een jongen of een meisje wilde hebben. ‘Een meisje,’ kirde Barbie. Al liet ze en passant weten dat een jongen ook prima was. ‘Al wordt het dan wel een homootje.’
Toch mooi dat Barbie doet alsof ze kinderen kan uitkiezen in een grote snoepwinkel.
Hand vragen
En Michael? Die had wel betere dingen te doen. Tot stomme verbazing van Barbie (‘Bij mij in de buurt ken je dat toch nie?’) en d’r familie vroeg hij Barbie’s vader om haar hand. Dat kan per slot van rekening prima in de woonkamer bij het journaal en een biertje. Gelukkig hoefde hij maar twee huizen verder. ‘Ouwerwetsies eigenlijk,’ reageerde Barbie’s pa. Maar het mocht wel. En ook van moeder Cora mocht ‘t. ‘Ik kreeg zo’n gelukkig gevoel bij me eige. Ik dacht: Samantha komt nu echt goed terecht.’ Vader was er iets laconieker onder. ‘Ik hoop dat het de ideale schoonzoon is, maar het ken net zo goed volgend jaar over weze.’
Maar toch, Michael heeft ’t tamelijk snugger aangepakt. Al vond Ron – Barbie’s papa – de huwelijksdatum van 1 april maar ‘een rare datum.’ Om over – daar hebben we haar weer – schoonzus Priscilla maar te zwijgen. ‘Ik denk nog steeds. 1 april is een grapje. En dat we daar komen en dat het gewoon helemaal niet zo is.’ Zelfs de beste vriendin van Barbie – Angelique – gaf schoorvoetend toe dat ze het een aparte datum vond. ‘Ik had het zelf niet gekozen.’
Nou, wij ook niet.
Jurkenjacht
Maar het allerbelangrijkste? Barbie moest natuurlijk op jurkenjacht met moeder, schoonmoeder en – tadaaaa- die schoonzus waar we stiekem al een beetje fan van zijn. En nee, Barbie’s droomjurk was niet moeilijk. ‘Gewoon roze, met steentjes. En lekker groot. Wijd. Een Barbie-jurk.’ Michael maakte het niet héél veel uit. ‘Ik hoop niet dat het met zo’n sluier is. En met zo’n ding, zo’n boerka … ‘
Geen idee wat-ie daarmee bedoelde.
Dus installeerden moeder en schoonmoeder zich op de bank en hielp schoonzus Barbie met dé jurk. Of liever gezegd, de jurken … Schoonzus Priscilla wist het wel. ‘Als je echt blond bent, moet je een ivoorwitte jurk nemen. Anders lijkt je haar zo geel.’ Prachtig advies. Niets meer aan doen. Barbie wist ook wat ze niet wilde. ‘Ik heb een hekel aan blauw en ik zal nooit een sluier of een boerka aantrekken.’
Wat zouden Barbie en Michael toch met die boerka bedoelen?
Het gewenste resultaat? ‘Lekker open en bloot. Lekker geil, lekker Barbie.’ Zelfs Priscilla kreeg het warm van al die jurken. ‘Ik vind het super en dan vraagt Barbie aan mij of ik niet wil trouwen. Maar ik zou alleen willen trouwen voor de jurk en de ring en het feest. En niet voor de beloftes, want die komen ze toch nooit na.’
En toen wisten we het: Priscilla was nu officieel onze heldin.
Barbie hees zich in de een na de andere jurk. Barbie’s moeder vond alles mooi. Ze plengde alleen wat meer tranen bij de ene jurk. Vooral toen Barbie een kroontje op haar hoofd zette. ‘Ik ben d’r stil van. Ik vind het zo mooi!’ Barbie begreep het wel. ‘Mijn moeder is echt een jankebalk. Ze heeft een dochter en dat ben ik. Of je er trots op mag zijn, dat weet ik niet. Maar ik ga toch trouwen hé?’
Zo trok de één na de andere suikerjurk aan ons voorbij. Met sluier. Tot afschuw van Barbie. ‘Een sluier vind ik heilig en dat ben ik gewoon niet. Ik ben verre van heilig. Ik ben niet de heilige maagd Maria.’ Priscilla had wel de ideale oplossing. ‘Anders doe je toch de sluier voor je? Als een boerka?’ Maar voor de geïnteresseerden: de droomjurk werd toch gevonden. In het roze, that is. ‘Dat past bij haar,’ zei de schoonmoeder iets verschrikt. Want de kleur roze was wel –ehm – heel erg roze.
Getuigen
Maar dat was niet het enige dat nog afgevinkt moest worden van de lijst. Barbie moest ook nog even haar vader twee huizen verderop vragen of hij haar getuige wilde zijn. Maar wat nou een getuige was? Barbie had geen idee. ‘Mij hebben ze laatst ook opgeroepen als getuige op het politiebureau, maar ik weet niet waarvoor. Iemand die wat gezien heeft?’
Vader Ron was ook al niet onder de indruk van Barbie’s vraag. Misschien omdat hij het ergste vreesde. ‘Mijn band met Barbie? Ze komt bij mij als ze iets nodig heb. Als ze iets wil kopen en ze heb geen geld.’ Geen wonder dat hij zich kapot schrok van de vraag. ‘Meestal doen de ouders dat toch niet? Dat doen toch vrienden?’ ‘Maar ik wil gewoon graag dat jij mijn getuige wor,’ probeerde Barbie. Dat wilde Ron dan wel. ‘Als jij dat graag wil meissie, dan doe ik dat.’ En hoewel pa het best leuk vond, ging het per slot van rekening toch ‘alleen maar om het zetten van een handtekening.’
En daarna gingen ze weer over tot de orde van de dag. Dat werd een ronduit historisch gesprek.
Pa Ron vertelde maar even over zijn werkdag in de haven. ‘Greenpeace was er ook nog. Die boot van ons mocht nie wegvaren.’ ‘Hoezo nie?’ vroeg Barbie stomverbaasd. ‘Hun vinnen die boot te groot,’ antwoordde palief droogjes. ‘Overbevissing.’ Barbie begreep er niets van. ‘En nu dan?’ ‘Daar is Greenpeace voor. Die komt voor dat soort dingen op,’ legde pa maar weer uit. Barbie giebelde ervan. ‘Oh, ik dacht alleen voor dieren.’ Dat begreep pa weer niet. ‘Wat zijn vissen dan?’ Maar Barbie was niet te vermurwen. ‘Maar dat zijn al dode dieren? Die red je toch nie uit zee?’ Dat ging pa te ver. ‘Ze worden toch levend gevangen meisje?’ En opeens viel het kwartje bij Barbie. ‘Dat vin ik zielig!’ Pa was nu stomverbaasd. ‘Maar jij eet ze toch ook?’ ‘Ja, maar ik vind het wel zielig.’ Pa had er nu genoeg van. ‘Maar er zitten er zat van in de zee, dus die ken je gewoon vissen. Anders krijg je overvloed.’
En na dit historische moment huppelde Barbie een paar huizen verder om neef Bram ( ook wel bekend als ‘Brammie’) als getuige te vragen. Dat mag ook wel als je elkaars ‘zielsverwantje en z’n allessie bent.’ For the record, Bram is zo gay als een deur en gezegend met een hoofd dat je meteen wilt knuffelen. Dus ja, wij houden ook van Bram. En vriend Bram reageerde ook een stuk enthousiaster dan Peet en Pa. ‘Ik hou onwijs veel van je. We gaan een toptijd tegemoet!’
De Echo
Over een toptijd gesproken, het was tijd voor de eerste echo. Man, man, dat was een emotioneel moment voor Barbie. Ach, en daar zagen ze het hoofdje. En daar de armpjes. En verrek, de beentjes waren er ook al. ‘Je ziet er echt al een kindje in!’ Barbie was flabbergasted. ‘Ik kan me niet voorstellen dat dit in mijn buik zit. Hij beweegt écht veel!’ En zelfs Michael realiseerde dat hij nu écht vader werd. Maar het allerbelangrijkste: het zag er prima uit. Barbie vergat acuut haar gewicht. ‘Ik weeg 58 kilo en mijn gewicht is 1.69.’
Eh ja. Barbie was in tranen na de echo. Gelukkig kon ze de foto’s en de video laten zien aan haar moeder. ‘Mama, hij kon al helemaal bewegen!’ En nadat Barbie en Michael even ruzie maakten over de vraag of de DVD er nu wel of goed inzat, kon moeders ook het resultaat zien. ‘Dat wordt een drukke Samanth! Ik krijg een beetje een brok in mijn keel.’
Ook beste vriendin Angelique aanschouwde het tafereel. Ook zij was zwanger – en zo te zien ook al een keer eerder zwanger geschopt. Daar was volgens Angelique een reden voor. ‘In Scheveningen zijn er veel jonge meiden die echt bewust kiezen voor jong kinderen krijgen. En dan volgt er ook meestal wel een tweede of derde. Als ik dan kijk in andere wijken, dan zeggen ze: wat ben je jong moeder. Dat gebeurt daar niet. Die maken eerst carrière. Ikzelf was ook twintig toen ik zwanger raakte, dus ikzelf vind het zelf niet jong.’ Een mooi moment voor Angelique om aan Barbie te vragen wat er nu door haar heen ging toen ze het hartje zo zag kloppen. ‘Dat ik nie meer wil stappen!’ grapte Barbie.
Hmmm.
Een beetje jammer dat ze door al hun gedoe, hun huissleutels waren vergeten. Er zat niets anders op voor Michael dan een kledinghanger van schoonmoeder te lenen, er een breekijzer van te maken en de voordeur open te wrikken. ‘Godverdomme, hier word ik echt lijp van.’ Maar hij kreeg de deur wel open. Misschien een aanwinst voor het inbrekersgilde?
De ring
En wat krijg je na het uitzoeken van de jurk? de ring natuurlijk. En dus togen Michael en Barbie samen naar de juwelier. Gelukkig wist Barbie exact wat ze wilde hebben. ‘Een hele mooie ring met steentjes, want Barbie is gek op glitter en glamour.’ Toch leuk als iemand over zichzelf in de derde persoon praat. En ook jammer dat zo’n blingpersoon niet eens het verschil kent tussen verschillende soorten goud. Ook knap als je denkt dat witgoud zilver is. Michael maakte zich niet druk. ‘Stenen in de ring hé. Daar is ze gek op. Het is net een kraai.’
Hij had haar beter een ring kunnen geven uit de speelgoedwinkel. Barbie zou het verschil niet zien. ‘Hoe groter de stenen, hoe beter voor Barbie.’ Ik bedoel maar.
‘Ik word een beetje lijp’
Maar dat was niet het enige dat ze moesten regelen voor de bruiloft. Wat denk je van een locatie, de gastenlijst of de drankjes? ‘Bla bla bla. Het is echt veel!’ riep Barbie. Michael zag de bui al hangen. ‘Samantha is toch nie iemand die dat allemaal gaat regelen. Dat moet ik allemaal doen.’ Vond Barbie uitermate logisch. ‘Ik heb geen geduld om dingen te regelen. Ik ben daar geen tiep voor. Dan draai ik helemaal door en ik ben al gek van zelf …’
Met andere woorden, Michael mag het allemaal doen. Als hij wist wat hij nu allemaal weet had-ie dat kind misschien nooit meegenomen naar Parijs.
Gelukkig maar dat manager Jake kwam om hen als ceremoniemeester bij te staan. ‘Blij dat Jake komt, want ik heb geen tyfus an jou met die bruiloft,’ riep Michael richting Barbie. ‘Ik word helemaal gek van die bruiloft. Ik denk dat we het niet gaan redden.’ ‘Word je para?’ vroeg Jake die intussen was binnen gekomen. ‘Het is kort dag, dat ben ik met je eens,’ riep Jake die wel de lol ervan in zag. ‘Ik ben eigenlijk hun geestelijk leider in de race tegen de klok.’
Michael ontplofte dan ook lekker. ‘Ik ben de gastenlijst aan het doen en jij zit een beetje lekker As The World Turns te kijken. Ik word er een beetje lijp van.’ ‘Maakt toch niet uit!’ gilde Barbie. ‘Ik ben zwanger!’ En na een hoop gesteggel had Michael een goede suggestie voor Barbie. ‘Ken jij niet oppleuren? Je zit me alleen maar gek te maken!’ ‘Nou, dan pleur ik toch lekker op!’ En weg was Barbie. Ze zag er niet uit alsof ze vreselijk overstuur was.
Jake en Michael bespraken intussen écht belangrijke dingen. ‘Ik heb tussen de 150 en 200 man, wat moet ik dan ongeveer rekenen?’ vroeg Michael aan Jake. ‘Globaal gezien? Want ik kan nie zo goed rekenen. Behalve als ik iets tegoed heb, dan kan ik heel goed rekenen, ‘ grapte vriend Michael.
Maar toen Jake even rekende dat alleen al 150 gasten zo’n 3750 euries gingen kosten, schrok Michael zichtbaar. ‘Das nie niks zo’n bruiloft. En het kost ook wat. Ik zou mijn god niet weten wat ik straks voor rekening krijg.’ Jake bleef praktisch. ‘Zet op die bruidskaart wel allemaal enveloppies. Krijg je in ieder geval knaken.’ Maar Jake kon ‘m ook niet verder gerust stellen. ‘Het is zes weken voor de bruiloft, maar eigenlijk ligt er nog niets vast.’ Michael schoot nu helemaal in de stress. ‘Ga jij mij hier nog gekker zitten te maken?’
Volgende week
Of ze het redden? Volgende week liggen Barbie en Michael in ieder geval weer met elkaar in de clinch en bezoeken ze één of andere trouwbeurs. Dat kan nooit goed gaan. Er zal wel iemand een traantje plengen. Wij in ieder geval niet. In tijden niet zo gelachen.
Barbie's bruiloft says
Over 15minuten! ga het zeker kijken haha:)
Danielle says
Jaha, we rekenen op je! Enne, ik moet zeggen dat ik tot nu toe zo ongeveer van de bank rol van het lachen 🙂
Lana says
Zo fijn om te lezen! Hoef ik het niet te kijken en kan ik er toch van genieten 🙂
Danielle says
Graag gedaan! Al kan ik natuurlijk niet altijd goed de wandelende anabolen en de wimperextensions-op-twee-benen vervangen 😉