Gezinsuitbreiding.

Stiekem stond ik altijd bekend als een een hondenliefhebber, maar ik ben gezwicht. Voor een Bengaalse poes. Een sneeuwwitte Bengaal om precies te zijn. En omdat één kat ook maar eenzaam is, hebben ik en vriendlief nóg een kat uitgezocht. Da’s het donkere broertje van sneeuwvlokje. Hoe we ze beide noemen? Duo Penotti natuurlijk.

Just kidding.

Natuurlijk gaan we ze niet’duo’ en ‘penotti’ noemen. Ze krijgen straks de namen Jambo en Tsavo. Met dank aan onze vakantie én safari in Kenia. Bengaalse katten zien er namelijk uit als kleine tijgertjes, dus dan zijn buitenlandse varianten op een naam wel zo gepast. Volgens ons dan. Maar misschien is die vakantie in Kenia ons wel te goed bevallen. Hoe dan ook, die katten zitten er straks mooi mee opgescheept.

Maar het gaat nog wel even duren voordat we de kittens mee naar huis kunnen nemen. Niet raar als je je bedenkt dat ze pas 10 februari ter wereld zijn gekomen en ze met twaalf weken pas van de moeder gescheiden kunnen worden. Belangrijk, want in die drie maanden moeten die kittens gesocialiseerd worden.

En dat kan op geen betere plek gebeuren dan op de boerderij van de moeder van vriendlief, want daar komen de kittens vandaan.

Hartstikke goed, want op die boerderij huizen een aantal papegaaien, twee Deense doggen, een kat, een stel paarden en een tweeling van zeventien jaar oud die al hun vrienden over de vloer krijgen. Ik kan U verzekeren, daar worden kittens verrekte sociaal van.

Dat is weer handig voor ons, want dat betekent dat die kittens straks -even ‘t karakter daargelaten – best met mensen overweg kunnen. Da’s fijn, want dat was juist altijd het punt waarom ik honden – ehm – stukken leuker vond. Met honden kan je communiceren en knuffelen. Plus, ze willen niet altijd het vertier buiten de deur zoeken.

Bengalen zijn stiekem hetzelfde. Ze willen je aandacht, af en toe een kopje geven, zonder dat ze op je schoot willen schuiven of de hort op willen. Nou kunnen ze dat ook wel vergeten, want als je weet hoe duur zo’n ding is ( en dat is duur) dan laat je ‘m wel binnen. En nee, dat is niet zielig.

Zo ontsnapte de Bengaalse moeder van de kittens vorig jaar zomer in een onbewaakt moment. Vijf minuten later vonden we haar drie meter verderop zwaar overstuur in een hok met hout. Ze wilde maar één ding; terug. in. huis.

Dikke kans dat die katten van ons dat ook gaan hebben. Al mogen ze heus wel naar buiten. Onder supervisie, that is. Is nog weer eens wat anders dan honden uitlaten. Kan niet wachten.

Hou jullie op de hoogte.